Artikel verschenen op http://www.secunews.be op 23 Juli 2012. Om het artikel te zien op de website van Secunews, klik hier.
Seksueel geweld tegen kinderen: vaak in stilte gehuld
Evelyne Josse, 2012
Volgens de Raad van Europa zou in Europa één kind op vijf het slachtoffer zijn van een of andere vorm van seksueel geweld: incest, pornografie, prostitutie, handel, corruptie, verzoeken via internet en agressie door leeftijdsgenoten. Toch zou slechts 7% van die gevallen bekend zijn bij de gerechtelijke instanties. In de gevallen die wel bekend zijn bij het gerecht, gaan de feiten doorgaans gepaard met een ingrijpende (en dus niet te negeren) gebeurtenis in het leven van het kind en zijn of haar familie, zoals een zwangerschap, een seksueel overdraagbare ziekte, een psychische stoornis, weglopen van thuis, een scheiding, enz.
De daders zijn meestal bekenden
In 60 tot 90% van de gevallen (die cijfers verschillen van land tot land) kent het slachtoffer van seksueel geweld de dader. Het gaat dan om een familielid of iemand die het kind vertrouwt, zoals een vriend of kennis van de familie, een buur, een opvoeder, een onderwijzer of een pastoor.
Hoe jonger het kind is, hoe groter de kans dat de dader een familielid of goede bekende is (bv. de babysitter).
Seksueel misbruik komt zelden aan het licht
Seksueel misbruik komt zelden aan het licht op het moment zelf.
Doordat jonge kinderen nog niet (goed) kunnen praten of er gewoon de woorden niet voor kennen, kunnen zij niet vertellen wat hen wordt aangedaan. Bovendien beseffen zij nog niet goed wat wel en niet ‘normaal’ is en zullen zij ook niet in opstand komen tegen een volwassene.
Bovendien zijn er nog heel wat andere factoren die ervoor zorgen dat zelfs de meeste oudere kinderen zwijgen over de feiten: de vrees niet geloofd te worden, gevoelens van schaamte, de angst voor represailles, de onmogelijkheid hulp te vragen aan anderen of hun rechten te doen gelden,…
Wanneer de stilte wordt verbroken
Ondubbelzinnige en spontane onthullingen van seksueel misbruik komen zelden voor bij kinderen onder de 4 jaar.
Heel jonge kinderen kunnen wel moeilijk verwoorden wat hen overkomt, maar ze kunnen soms wel indirect verwijzen naar ongepaste handelingen van een volwassene, bijvoorbeeld door te zeggen « Papa doet daar pijn » en te wijzen naar hun onderbuik, en door te klagen over pijn of irritatie in de buurt van de vagina of anus.
Vaak worden slachtoffers van seksueel misbruik zich pas in de puberteit bewust van de ernst van de feiten en doorbreken zij dan soms alsnog de stilte. Anderen stellen de onthulling van hun « geheim » uit tot ze volwassen zijn, of komen er zelfs nooit mee naar buiten.
Factoren die de onthulling kunnen bespoedigen
Kinderen zullen sneller geneigd zijn te praten over het seksueel misbruik dat ze hebben ondergaan, wanneer er in hun omgeving een slachtoffer gelijkaardige feiten signaleert die door dezelfde dader werden gepleegd, wanneer de dader geen familielid of goede bekende is, of wanneer men hen directe vragen stelt in verband met mogelijk seksueel misbruik.
Valse beschuldigingen zijn eerder zeldzaam
Afgezien van het feit dat kinderen soms leugens vertellen op aansporing van een van de ouders, bijvoorbeeld in het kader van een vechtscheiding, komen valse beschuldigingen echter zelden voor, en zullen kinderen zelfs eerder op waarheid berustende beschuldigingen weer intrekken omdat ze zich niet gehoord, ondersteund of begrepen voelen, dan dat ze zoiets verzinnen.
In een volgend artikel zullen we het hebben over de lichamelijke signalen die kunnen wijzen op seksueel misbruik bij kinderen.
Evelyne Josse
Psychologe, psychotherapeute
Verder lezen: http://www.coe.int