Een tragisch overlijden melden aan de nabestaanden, een moeilijke opdracht …

Toegestane reproductie mits vermelding van de bron en voorafgaande toestemming van Evelyne Josse.

Artikel verschenen op http://www.secunews.be op 19 Maart 2012. Om het artikel te zien op de website van Secunews, klik hier.

Evelyne Josse, 2012

Een jongere die is omgekomen in een motorongeluk op de terugweg van de discotheek, een jonge vrouw die werd vermoord door haar voormalige partner, een kind dat voor de schoolpoort is doodgereden door een auto,… allemaal voorbeelden van tragische gebeurtenissen die politieagenten uit hoofde van hun functie moeten melden aan de nabestaanden.

Zo’n moeilijke taak moet dan ook zorgvuldig worden voorbereid. De politieagenten moeten om te beginnen de nodige gegevens verzamelen over het slachtoffer (identiteit, gezinssituatie), de feiten (het soort ongeval, de plaats, de tijd en het verloop ervan en de staat van het stoffelijk overschot) en de mensen die moeten worden ingelicht (identiteit, gezinssituatie, gezondheidstoestand, enz.).

Ze moeten zich ook mentaal voorbereiden. Het contact met de nabestaanden – die vaak wanhopig of over hun toeren zijn, huilen, schreeuwen, panikeren, de werkelijkheid niet onder ogen willen zien, alle hulp weigeren, agressief worden of zelfs dreigen met zelfmoord – roept uiteraard ook bij de politieagenten zelf heel wat emoties op. Sommige gebeurtenissen zullen bovendien extra gevoelig liggen door de eigen situatie op dat moment (bv. het overlijden van een kind wanneer men net zelf vader of moeder is geworden). Toch moeten zij, om hun taak naar behoren te kunnen vervullen, hun eigen gedrag en gevoelens kunnen beheersen.

Hoe beter zij weten wat hen te wachten staat, hoe beter ze kunnen inspelen op de situatie. Het is hoe dan ook belangrijk om te voorkomen dat men deze onaangename gevoelens lange tijd met zich mee blijft dragen. Daarom is het goed om hier achteraf over te spreken met een collega of een psycholoog en zo een goede manier te vinden om met de pijn en het lijden om te gaan.

De nabestaanden moeten steeds zo snel mogelijk op de hoogte worden gebracht, om te voorkomen dat ze het gebeuren via de media vernemen. Wanneer een slachtoffer in het ziekenhuis is overleden, moeten politieagenten ook steeds nagaan of de familie niet al door het medisch personeel werd geïnformeerd.

Het is erg moeilijk voor een politieagent om in zijn eentje meerdere personen in zo’n moeilijke situatie op te vangen (bv. een koppel dat het overlijden van hun kind verneemt). Daarom is het altijd beter om met zijn tweeën een dergelijke taak op te nemen. Het kan in sommige gevallen zelfs nuttig zijn dat de politieagenten zich laten vergezellen door iemand die belast is met de psychosociale bijstand van slachtoffers in de betreffende politiezone (voor psychologische ondersteuning, doorverwijzing naar hulpverleningsinstanties e.d.).

Het gesprek vindt bij voorkeur plaats in een rustige omgeving. Wanneer de politieagenten bij de nabestaanden aan huis gaan, vragen zij eerst of ze mogen binnenkomen ; gebeurt het in het ziekenhuis, dan zoeken ze een geschikte ruimte hiervoor. Ze moeten er bovendien voor zorgen dat ze niet worden gestoord door oproepen via telefoon of radiocommunicatie.

In een volgend artikel gaan we dieper in op de verschillende stappen van het gesprek zelf.

Vorige artikels :
– Een tragisch overlijden melden aan de nabestaanden, een moeilijke opdracht…
– Hoe brengen we de nabestaanden op de hoogte van een tragisch overlijden ?

Evelyne Josse

Psychologe, psychotherapeute

Bron: http://www.springest.nl

Dans la même rubrique