Artikel verschenen op http://www.secunews.be op 22 November 2011. Om het artikel te zien op de website van Secunews, klik hier.
Evelyne Josse, 2011
Sinds mensenheugenis waarschuwen volwassenen kinderen voor onbekenden en vragen ze hen uitdrukkelijk om niet te praten tegen mensen die ze niet kennen. Maar de volwassenen zelf houden zich heel vaak niet aan deze regel in het bijzijn van hun kinderen wanneer ze bijvoorbeeld iets bestellen in een restaurant, informatie vragen over een bepaald product in een winkel of aan iemand de weg vragen. Bovendien moedigen ze de kinderen aan om hun gedrag te kopiëren door hen te stimuleren om bijvoorbeeld op vragen van een babysitter of een juf te antwoorden die ze voor de eerste keer ontmoeten. Het is gewoonweg ondoenbaar om niet tegen onbekenden te praten en deze waarschuwing blijkt dus onvoldoende.
De onbekenden
Wie moeten de kinderen wantrouwen?
Over het algemeen leren ouders hun kinderen aan om elke persoon die ze niet kennen en die ze nog nooit ontmoet hebben te wantrouwen. Maar…
Een onbekende is niet per se iemand die we voor de eerste keer zien.
De meeste kinderen beschouwen iemand die ze al een aantal keer ontmoet hebben en die hen in beperkte mate vertrouwd is meestal niet als een vreemde. Zo kunnen ze bijvoorbeeld de postbode of de kruidenier geregeld tegenkomen en deze ook dag zeggen. Moeten de kinderen de postbode en de kruidenier dan beschouwen als een onbekende of als iemand in wie ze vertrouwen kunnen hebben?
Alle onbekenden vrezen kan gevaarlijk zijn
Mensen zijn normaal gezien goedaardig ; het zijn slechts enkelingen die slechte bedoelingen hebben. Kinderen schrik inboezemen voor alle onbekenden kan overigens contraproductief zijn. Zo zullen kinderen nuttige hulp misschien niet aanvaarden van een volwassene wanneer ze de weg kwijt zijn of wanneer ze zich pijn hebben gedaan. Politieagenten en veiligheidsmensen zijn onbekenden die kinderen kunnen vertrouwen. Werknemers van openbare diensten, winkeliers, kassabedienden van supermarkten en vrouwen die zelf kinderen hebben, zijn ook vreemden bij wie ze terecht kunnen voor hulp in geval van nood. Moeten kinderen dan een beroep doen op hun instinct om de “goeden” van de “slechten” te onderscheiden?
Het uiterlijk van een persoon verraadt zijn bedoelingen niet
In films, stripverhalen, sprookjes en videospelletjes zien de slechte mensen er vaak angstaanjagend uit. Daarbij komt nog eens hun onaangenaam gedrag, hun arrogantie, hun enge blik, hun bloeddorstige glimlach, hun donkere kleren en hun lelijkheid die hen onderscheiden van eerbiedwaardige mensen. Doordrongen van deze stereotypen creëren kinderen een fout beeld van overvallers en hebben ze dus geen enkel idee van het gevaar dat ze lopen bij goed uitziende mensen met een mooie glimlach. Welnu, de echte kinderdieven zorgen ervoor dat ze onopgemerkt door het leven gaan. Ze zien er alledaags en discreet uit en ze kunnen een positief en warm gedrag uitlokken bij een buur of een kennis. Om hun prooi te lokken en voor zich te winnen, gedragen ze zich meestal innemend, vriendelijk en sympathiek.
De signalen leren herkennen
In plaats van kinderen aan te sporen om elke vreemde te wantrouwen, is het nuttiger om hen aan te leren hoe ze risicosituaties moeten vermijden en hoe de signalen van gevaar kunnen herkennen. Het is heel normaal dat een kassierster of een collega van de ouders hen enkele vragen stelt. Maar het is daarentegen nogal verdacht wanneer een volwassene hen om hulp vraagt, hen snoepjes aanbiedt, hen volgt of hen vraagt om in een auto te stappen enzovoort.
In het volgende artikel zullen we de meest voorkomende valkuilen bespreken die opgezet worden door kinderdieven.
Andere artikels
– Moeten we kinderen aanleren om kinderlokkers te wantrouwen ?
– Kinderlokken, wie en wat moeten we wantrouwen ?
– De valstrikken van kinderlokkers
– Kinderlokken, de basisregels voor ouders
– Kinderlokken, bewustmaking van kinderen
– Kinderlokken voorkomen, wat kinderen moeten weten
– Kinderlokken, wat moet je doen in geval van gevaar ?
– Kinderroof : enkele oefeningen voor een veilig(er) gedrag
Ook in het Frans!
– Faut-il apprendre aux enfants à se méfier des pédoprédateurs ?
– Pédoprédation, de qui et de quoi se méfier ? ?
– Les pièges des pédoprédateurs?
– Pédoprédation, les règles de base pour les parents?
– Pédoprédation, la sensibilisation des enfants?
– Prévenir la pédoprédation, ce que les enfants doivent savoir?
– Pédoprédation, que faire en cas de danger ? ?
– Pédoprédation, des exercices pour apprendre la sécurité?
Evelyne Josse
Psycholoog, psychotherapeut